آنچه در این بخش میآید انتخابی از رادیو کوچه در بین رسانهها است.
اشاره در میانه فروردینماه سال پنجاه و هشت دادگاههای انقلابی شروع بهکار کرده بودند و اعدام وابستگان به نظام پادشاهی در جریان بود. میشل فوکو با انتشار نامهایی سرگشاده به مهدی بازرگان نخستوزیر دولت موقت مسایلی را یاد آوری میکند. فوکو نامه را با یادآوری ملاقات خود با بازرگان آغاز میکند. مهدی بازرگان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ریاست کمیته دفاع از حقوق بشر را بر عهده داشت. فوکو متذکر میشود بازرگان گفته بود حکومت دینی به معنی حاکمیت روحانیت نیست. سپس اشاره میکند که بازرگان معتقد بود اسلام میتواند برای مسایلی راه حل ارایه دهد که کاپیتالیسم و مارکسیسم در حل آن ناتوان بوده.
این نامه پیشتر نیز به فارسی ترجمه شده، نظر به اهمیت این متن آنرا منتشر میکنیم. بنا بر خواست مترجم نام ایشان را ذکر نمیکنیم و نام ایشان در نزد ما محفوظ است. متن نامه بدین شرح است:
آقای نخست وزیر
در سپتامبر سال گذشته – که چندین هزار مرد و زن در خیابانهای تهران به گلوله بسته شده بودند- شما مصاحبه با من را پذیرفتید، در قم، در منزل آیتاله شریعتمداری. تعدادی فعال حقوق بشر آنجا پناه گرفته بودند و سربازان مسلسل بهدست ورودی خیابان کوچکی را میپاییدند.
در آن هنگام شما رییس انجمن دفاع از حقوق بشر در ایران بودید. انجمن از ناحیه شما از خود جسارت به خرج داده بود. جسارت فیزیکی، زندان انتظار شما را میکشید، و شما پیشتر طعم آنرا چشیده بودید.
باور دارم که نه مشکل ما بی دینی مردم است و نه دینداری مردم در هر دو این افراط و تفریط ها حکمی به مردم دیکته شده چه جمهوری اسلامی با زور تو سری لچک بر سر زنان کند چه آرامش دوستدار فیلسوف حکم کند که مشکل ما دینداری ما است. این وبلاگ را برای پابرهنه ها می نویسم برای به حاشیه رانده شده ها کارگران بی مزد و جوانان تحصیلکرده بی شغل.موضوعات مورد نظرم دفاع از حقوق اقلیتهای قومی محروم از حقوق اساسی و مدنی است و پایتخت نشینهای مستاصل از ظلم و جوراست
۱۳۸۹ مرداد ۲۴, یکشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر